Het college werd in 1929 boven de doopvont gehouden en had van meet af aan een paar bijnamen. Een eerste was ‘het college van de witte kielen’ (dialect voor stofjassen). Priester-leerkrachten droegen immers grijze stofjassen. Leken-leerkrachten droegen daarentegen witte stofjassen tegen het bordkrijt en zagen er dus allemaal uit als leerkrachten wetenschappen in een labo.
Een tweede bijnaam van het college was ‘het vettekot’. Onze eerste principaal (directeur) E.H. Gaston Deweer wist maar al te goed dat naast ‘weten’ ook ‘goed eten’ belangrijk was voor de internen, die tijdens en na WO II tot zes weken non stop in het college bleven. Heel veel ouders die een landbouwbedrijf hadden, betaalden immers de kosten voor het internaat van hun zoon of zonen gedeeltelijk in natura. Vooraan rechts aan de art-décogevel zie je bijvoorbeeld nog duidelijk de luiken die toegang gaven tot de groenten- en aardappelkelders van het college. Zo werd ook tijdens de oorlogsjaren relatief lekker en veel gegeten in het college.
Van weten en… eten
In een vorig artikel schreven we al dat er wekelijks frieten gebakken werden door de zusters en de ‘maartjes’ (de inwonende jongedames die in de keuken werkten). Daarom werden er vanaf de dinsdag aardappelen gejast en ondergedompeld in grote ‘douches’ opdat ze tegen de frietenbakdag op donderdagmiddag er nog appetijtelijk zouden uitzien. Menig ander bisschoppelijk college in de regio was stikjaloers op die fameuze frietenbak.
Een bekende burin van het college was Catharina-Emerentia Baert. De dame werd 107 jaar oud werd en bij haar eeuwfeest kwam zelfs de koning op bezoek. Zij woonde in een huisje waar nu het Forum van Diderot zich bevindt. Ze leefde haar laatste decennium van de collegekost die haar dagelijks bezorgd werd. Meteen de beste reclame voor de keukenkwaliteiten van het college.
Daarenboven werden de leerlingen na de wandelingen (meestal op dinsdag- of donderdagnamiddag) regelmatig getrakteerd op wafels. Daartoe liet principaal Deweer in 1936 6 grote gietijzeren wafeltoestellen installeren die telkens in totaal 36 wafels konden bakken. Technisch was alles zo uitgepluisd dat er met een minimum van keukendames een maximum van wafels op korte tijd kon gebakken worden. Wat voor de leerlingen een feestelijk moment was, was ongetwijfeld hard labeur voor de keukenhulpen in deze donkere catacomben van het college. Een paar decennia terug werd er overgeschakeld op gas en kwam er een afzuiging die geen overbodige luxe was in deze lage kelder van het college (onder de huidige lerarenkamer).
In de jaren ‘80 werd de traditie van deze collegewafelbak nieuw leven ingeblazen door de toenmalige kok Pol Meersman en zijn team. Je ziet hen op de foto uit 1979 ijverig bezig. Ook nu wordt de unieke installatie (jawel industriëel erfgoed pur sang) af en toe gebruikt bijvoorbeeld voor de internen op woensdag of om wafels met kerst te bakken en te verkopen voor een goed doel.
Toen Hogeschool VIVES-Hantal zijn 75ste verjaardag vierde, werd de feestelijke receptie afgesloten met een …wafelenbak. De hogeschool heeft immers zijn roots in het fameuze graduaat dat er in ons college was van 1939 tot medio jaren ’60. Een mooi eerbetoon aan een unieke schooltraditie
